ผู้รู้ธรรมกับผู้มีธรรม

ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์

การรู้ธรรม กับ การมีธรรมในตน นั้นต่างกันมาก

ผู้ศึกษาและรู้ได้ พูดได้ ว่าอานิสงส์แห่งการให้ทานนั้นเป็นอย่างไร

ยังไม่สู้ผู้ที่มีทานแท้ในตน เช่น ผู้มีจิตใจเมตตาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

มีความปิติปลาบปลื้มในการให้และเกิดอานิสงส์แห่งทานจริงในตน

แม้จะไม่เคยได้ยินได้ฟังไม่เคยรู้ข้ออรรถข้อธรรมเรื่องทานเลยก็ตาม

ฉันใดก็ฉันนั้น

ผู้ศึกษาและรู้ได้ พูดได้ ว่าศีลเป็นอย่างไร รักษาศีลให้ผลอย่างไร

ยังไม่สู้ผู้มีศีลแท้จริงในใจ เช่น ผู้มีจิตใจเมตตาปราณีไม่คิดเบียดเบียนผู้อื่นและตนเอง

แม้จะไม่เคยได้ยินได้ฟังไม่เคยรู้ข้ออรรถข้อธรรมเรื่องศีลเลยก็ตาม

แต่หากเป็นผู้ที่รู้ธรรมและมีธรรมในตนด้วยแล้ว

ย่อมยังประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่นได้อย่างใหญ่หลวง

การเรียนรู้ของพุทธศาสนิกชน

จึงควรมุ่งยกระดับจิตใจให้เกิดพระธรรมสถิตจริงในใจ

ไปพร้อมด้วยกันกับการศึกษาพระธรรมคำสอน

...

หากบทความนี้ได้กล่าวผิดพลาดไปประการใดนั้นเกิดจากการทำความเข้าใจในคำสอนมาผิดของกระผมเองและขอกราบขอขมาต่อพระรัตนตรัยและครูบาอาจารย์ไว้ ณ ที่นี้ด้วย และหากสิ่งที่เขียนนี้ถูกต้องและเป็นประโยชน์ต่อพระศาสนาและเพื่อนพุทธบริษัทแล้วกระผมขอน้อมถวายบูชาแด่พระรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ และองค์หลวงปู่เจือ สุภโร เป็นที่สุด

รศ.ดร.กีรติ ชยะกุลคีรี

ภาพรูปปั้นหลวงปู่มั่น จากวัดป่าสุทธาวาส จ.สกลนคร / ถ่ายภาพโดย กีรติ ชยะกุลคีรี